Whiplash is een trauma na een ongeval. Osteopaten onderzoeken hoe groot de schade is en sporen de oorzaak van je klachten op.
Bij de behandeling van een whiplash horen behoedzame technieken.
Bij de intake zal de osteopaat vragen stellen over de omstandigheden rondom het ongeval. Naast het algemene onderzoek van het lichaam op mobiliteit van gewrichten en bindweefsels, zal behoedzaam de nek, de hals met zijn spieren, bindweefsels en bloedvaten, het vliezensysteem rondom hersenen en ruggenmerg (tot en met de stuit) en de schedel onderzocht worden. “Vastere” organen zoals milt, nieren en het hart krijgen eveneens extra aandacht, omdat dit organen zijn die bij een ongeval een grotere impact te verwerken krijgen dan de holle organen zoals maag of darmen. Deze impact kan gevolgen hebben voor het bindweefsel dat deze organen omringt.
Het behandelplan zal afhangen van de gevonden restricties en de ernst van de klacht. Bij ernstige whiplashklachten kan de osteopaat ervoor kiezen om tijdens de behandeling de nek niet direct te behandelen. Door het losmaken van andere restricties in het lichaam, zal de (over)prikkeling naar de nek afnemen, waardoor in een later stadium lokale behandeling wel mogelijk zal zijn.
Na een kop-staartbotsing kan door de plotse, krachtige beweging van het hoofd en de nek ten opzichte van de romp, schade ontstaan in de nek en in het hoofd. Dit wordt whiplash genoemd.
De beschadigingen kunnen optreden in de wervelkolom, de structuren van de hals, het aangezicht, het ruggenmerg, het ruggenmergvlies, het hersenvlies, de hersenstam en/of de hersenen.
Als gevolg van deze mogelijke beschadigingen kunnen onder andere klachten ontstaan van nekpijn, hoofdpijn, pijn in de schouders, rugpijn, duizeligheid, vergeetachtigheid, vermoeidheid en concentratiestoornissen.
