Osteopathie is een veilige behandelmethode voor je baby. We onderzoeken je baby heel uitgebreid en sporen de oorzaak van het huilen op.
We kunnen heel veel betekenen voor baby's die heel veel huilen. We behandelen altijd met zachte technieken terwiil je baby heerlijk op een heel groot behandelkussen ligt.
Iedereen heeft weleens van de term huilbaby gehoord, maar wat is het nu eigenlijk? Huilen is normaal. Voordat we dieper ingaan op de term huilbaby bespreken we eerst kort wat we als normaal huilgedrag zien.
Een baby kan nog niet praten en kan zichzelf ook niet voortbewegen. Het kind is dus, in tegenstelling tot de meeste oudere kinderen en de meeste volwassenen, volledig afhankelijk van zijn omgeving om zijn behoeften te vervullen. Het enige communicatiemiddel dat een baby heeft, wanneer hij iets nodig heeft, is huilen. Het is dus volkomen normaal dat een kindje huilt.
De eerste 2 weken huilt een kind gemiddeld 1 à 1½ uur per dag. In de weken erna neemt het huilen toe, waarbij er rond de 6 weken een zogenaamde “huilpiek” is. Een kind huilt dan gemiddeld 2 à 2½ uur per dag. Daarna neemt het huilen weer af, zodat een kind rond de 4 maanden weer ongeveer 1 à 1½ uur per dag huilt.
Er wordt gesproken van een huilbaby wanneer een kind meer dan 3 uur per dag huilt, meer dan 3 dagen in de week gedurende 3 weken achter elkaar of wanneer ouders het huilen van hun kind als een probleem ervaren.
De meest voorkomende oorzaken die we in de praktijk zien, waardoor het kindje overmatig gaat huilen zijn:
♦ (Verborgen) reflux:
Een kind ligt het overgrote deel van de dag plat. Als de maagingang niet goed afsluit, kan er zuur uit de maag de slokdarm inlopen. Dit kan pijn doen.
♦ Intoleranties en/of allergieën:
Mogelijke nevensymptomen bij intolerantie en allergie zijn spijsverteringsproblemen. Een kindje kan overmatig last hebben van reflux, (darm)krampen of (hoofd)pijn.
♦ Overprikkeld:
Dit is eigenlijk de meest voorkomende oorzaak. Er zijn veel oorzaken te bedenken waardoor een kind overprikkeld geraakt is. Grofweg kun je die prikkels verdelen in externe en interne prikkels.
Voorbeelden van externe prikkels zijn geluid, licht, geuren, temperatuur en drukte. Voorbeelden van interne prikkels zijn sprongen in de ontwikkeling, ziekte, pijn, honger/dorst, angst, bewegingsverlies in het lichaam en spijsverteringsproblemen. Wanneer een kind overprikkeld is, wordt het moe. Misschien herken je het wel na een dagje Efteling, waarbij je op het einde van de dag veel huilende kinderen ziet, ondanks de leuke dag. Bij baby’s zie je, ondanks de vermoeidheid, dat ze niet goed zelf in slaap kunnen komen. Ze zijn ook moeilijker te troosten. Door het slaapgebrek blijven ze moe, waardoor ze weer overprikkeld raken en zo ontstaat een vicieuze cirkel.
Na een uitgebreide anamnese met daarop volgend een lichamelijk onderzoek van het kindje, wordt bekeken waar in het lichaam bewegingsverlies is. Ook wordt er gelet op asymmetrie van bewegingen die het kindje zelf maakt of asymmetrie in bepaalde reflexen of spierspanning. Op deze manier wordt de oorzaak van de klachten opgespoord.
