De behandeling van een osteopaat bij een kind wat regelmatig last heeft van een driftbui bestaat uit het opsporen en wegnemen van lichamelijke prikkels.
Het is voor een klein kind n.l. heel moeilijk om veel prikkels te verwerken of een complexe taak uit te voeren. Als er dan ook nog veel lichamelijke prikkels zijn dan wordt het nog moeilijker.
De meeste jonge kinderen hebben weleens een driftbui. Driftbuien horen bij de normale ontwikkeling. Met name bij een dreumes en peuter komt dit vaker voor. Een jong kind kan (nog) niet praten of beredeneren. Dat komt pas op latere leeftijd. Dus als het iets wil, snapt het de argumenten niet waarom iets niet kan. Als een kind een behoefte niet direct kan bevredigen, kan dit een driftbui veroorzaken.
Bij een driftbui kan een kind op een heftige manier gevoelens uiten. Je kind laat op die manier merken het ergens niet mee eens te zijn of dat iets niet lukt. Vaak hebben kinderen meer driftbuien op het moment dat ze minder lekker in hun vel zitten. Ze kunnen, net als volwassenen die het te druk hebben, een korter lontje hebben en feller reageren.
Je dreumes of peuter ontdekt dat het een eigen mening heeft. Ze willen steeds meer zelf doen en bepalen wat er gebeurt, maar dat kan niet altijd. Ze zoeken hun eigen grenzen op en ook die van de ander. Dit wordt de peuterpuberteit genoemd. Een kind heeft in deze periode ruimte nodig om te kunnen oefenen, maar heeft ook heel veel behoefte aan duidelijkheid en grenzen.
Bij peuters en kleine kinderen uit een driftbui zich in gaan gillen, stampvoeten, over de vloer rollen, adem inhouden en soms zelf met schoppen, slaan of met het hoofd bonken. Over het algemeen komen en gaan deze driftbuien heel snel.
De hersenen van een peuter zijn nog niet voldoende ontwikkeld om zichzelf in de hand te kunnen houden. De hersenhelften moeten daarvoor goed samen gaan werken. Bij geboorte is de rechterhersenhelft dominant. Hoe complexer een taak is hoe meer beide hersenhelften ingeschakeld worden voor de uitvoering. Dit is voor een klein kind echt nog heel moeilijk.
Er zijn verschillende redenen waardoor een kind meer driftbuien kan krijgen:
Vermoeidheid door slecht slapen, weinig rustmomenten of regelmaat gedurende de dag. Rust, reinheid en regelmaat blijven dus belangrijk.
Lichamelijke ongemakken zoals buikpijn of hoofdpijn, maar ook immuniteitsproblemen (veel ziek zijn).
Algeheel niet lekker in zijn/ haar vel zitten kan een reden zijn dat een kind sneller een driftbui krijgt.
Door fysieke of mentale overprikkeling kan een kind bepaalde prikkels niet meer op de juiste manier verwerken. Doordat de emmer al bijna vol zit is er geen ruimte meer voor nieuwe prikkels.
Een schommelende bloedsuikerspiegel kan zorgen voor overprikkeling, waardoor een driftbui kan ontstaan. Let erop dat je kind niet te veel suikers binnenkrijgt, waardoor het energielevel van een kind even flink stijgt, maar daarna ook in een dieper dal kan komen en zo schommelingen in de bloedsuikerspiegel kunnen ontstaan.
De osteopaat gaat op zoek naar de lichamelijke bewegingsbeperkingen die het kind kunnen prikkelen. Elke prikkel die niet nodig is zorg ervoor dat andere prikkels teveel kunnen worden. Door de bewegingsbeperkingen in de organen, gewrichten, banden en spieren op te herstellen wordt het centraal zenuwstelsel minder geprikkeld en kan het prikkels van buiten beter aan. Je kind komt in een betere interne balans en daarmee ook in een betere balans met zijn of haar omgeving.
Verder willen we dat er een goede samenwerking is tussen beide hersenhelften om de prikkelverwerking te verbeteren. Dit kunnen we testen en bevorderen.
